n 2019 kwamen Maria en Vasile met hun twee kinderen vanuit Roemenië naar Nederland. Op zoek naar een beter bestaan, goede woonruimte en betere scholen voor hun kinderen en uiteraard werk. Huisvesting en scholing zijn op geen enkele wijze te vergelijken met Nederland.
Maria werkte voordien in de mijnen in Roemenië en is tijdens een instorting aan één kant haar gehoor verloren.
Toen Vasile 1 jaar was stierf zijn vader en op 19 jarige leeftijd verloop hij zijn moeder. Het leven was vaak zwaar voor zijn familie. Regelmatig ontbrak hout om de kachel te laten branden, was er goede kleding om aan te trekken en dagen zonder eten kwamen regelmatig voor. Toch spreekt hij met ontzag over zijn moeder die liefdevol er alles aan deed om voor haar vijf kinderen te zorgen. Zijn moeder werd daarom ook zeer gewaardeerd in hun dorp.
Nu leeft alleen Maria’s moeder nog en zij kwam mee naar Nederland en woont bij dochter en schoonzoon in, bereid om hier de handen uit de mouwen te steken.
In 2021 -en ook nu nog, eind 2022- bewoont het gezin flatje op twee hoog in Hilversum. Ze betalen hiervoor € 1.400,- per maand exclusief gas, licht, water en verzekeringen. En dat is veel geld, heel veel geld, waardoor er weinig over is om met hun twee kinderen van te leven. En dat jaar raakt Maria zwanger. De gedachte: “hoe moeten we dit financieel gaan redden” legde vanaf dat moment beslag op hun leven. Samen zagen ze geen andere uitweg dan een abortus om aan de problemen te kunnen ontkomen. De moeder van Maria was het hier niet mee eens en heeft veelvuldig met Vasile en Maria gesproken om hen op andere gedachten te brengen.
Abortusafspraken
Maria maakte een afspraak bij het abortuscentrum in Utrecht. Ze is dan inmiddels acht weken zwanger. Op de dag van de afspraak gaat ze naar de Biltstraat en rijdt het parkeerterrein op. Op dit parkeerterrein komt ze in botsing met een andere auto waardoor ze niet op tijd is voor haar afspraak. Omdat ze te laat was moest ze in de wachtkamer plaats nemen. Die zit vol met wel 14 vrouwen, variërend van, naar schatting, zeventien tot vijfendertig jaar. Echter na een uur krijgt ze het bericht dat de aborteur is vertrokken en moet ze een nieuwe afspraak maken. Een week later ging Maria weer naar Utrecht en opnieuw gebeurde er iets op de parkeerplaats waardoor ze later binnenkwam. De wachtkamer zat weer net zo vol als de vorige keer en ook nu werd haar na een uur gevraagd een nieuwe afspraak te maken.
Voor de derde keer reist ze naar Utrecht. Nu samen met haar nichtje die al eens een abortus heeft ondergaan. Dat nichtje steunde Maria in haar keuze voor een abortus.
Deze keer wordt niet zo vriendelijk ontvangen en gelijk hoort ze dat ze nog een keer een nieuwe afspraak most maken omdat de aborteur niet aanwezig was.
Voor een vierde keer gaat Maria vanuit Hilversum naar het abortuscentrum in Utrecht en wederom moet ze wachten in de wachtkamer tot ze aan de beurt is voor een curettage. Een abortuspil is namelijk niet meer mogelijk omdat zij nu twaalf weken zwanger is. Na geruime tijd te hebben gewacht, kwam een medewerker naar haar toe met de mededeling dat ook nu voor een vierde keer de abortus niet door kon gaan. De aborteur was er nog niet…
Ontmoeting met wakers
Maria gaat naar buiten en loopt langs de fiets van Janneke van Woudenberg, een waakster van Kies Leven. Achterop de fiets zit een kleine pop met een bordje erbij: “I love you.” Maria stond perplex, maakte een foto van de pop en huilde bij de fiets. Alsof het haar eigen kindje was die tot haar sprak. Janneke en medewaaktster Corry spreken Maria aan en vragen naar haar situatie. Zo vlak bij het abortuscentrum hebben ze gepraat, gehuild en samen gebeden. Janneke en Corry boden hulp en ondersteuning voor hun kindje in de vorm van tweedehands spullen voor de babyuitzet, ondersteuning in de vorm van voeding en luiers. God voorzag in de problemen die Maria en Vasile voor zich zagen als ze voor hun kindje zouden kiezen.
Maria belde Vasile op met de boodschap dat ze hun kindje ging houden. Vasile begreep er niets van, hij zou haar immers pas drie uur later ophalen en nu, binnen een uur, belde Maria hem al.
De juiste keuze
Tijdens het interview dat ik met Maria en Vasile had, was dit gedeelte van hun verhaal een gevoelig moment. Vasile zei: “ik had bijna ons eigen kindje laten doden en God heeft wel vier keer geprobeerd om ons duidelijk te maken dat een abortus niet de bedoeling was.” De tranen stromen bij beide ouders over de wangen terwijl Vasile dit vertelt en Maria de kleine David in haar armen houdt.
Ze zijn dolblij met de keuze voor hun kindje. Aan het einde van het gesprek zegt Vasile: “God heeft twee ‘engelen’ voor de deur gezet de laatste keer en die brachten een boodschap van hoop zodat ze hun kindje konden behouden.”
Het nichtje dat bij de derde afspraak meeging naar de afspraak heeft de kleine David inmiddels ook in de armen gehad. Dit was voor haar heel moeilijk, en wat heeft zij een spijt van haar keuze…
Het leven van David is gered, ze zijn God daar heel dankbaar voor. Nu nog zoeken naar andere woonruimte. De eigenaar van de flat gaat de flat namelijk verkopen en heeft de huur aan Maria en Vasile is inmiddels opgezegd. Gelukkig gaat dat niet zomaar in ons land.
Kees van Helden, Coördinator Kies Leven
