Is abortus normale medische zorg?

Bijna elke week komt de opmerking wel ergens langs. Abortus is normale medische zorg waar een vrouw in Nederland recht op heeft. Maar is abortus, het doelbewust doden van een ongeboren kind, hoe klein dan ook, wel normale medische zorg?

In 1984 werd de abortuswet in werking gesteld in Nederland. Daarvoor waren al jaren illegale abortuscentra in Arnhem en Heemstede waar duizenden abortussen per jaar  werden uitgevoerd door gynaecologen. Dezelfde mensen die later gewoon abortusarts werden genoemd. Tot op de dag van vandaag worden abortussen vanuit een speciale subsidiepot van de overheid betaald met belastinggeld. Het gaat om ruim € 22.000.000 per jaar. Een abortus wordt dus niet vergoed vanuit de zorgverzekeringen. Dat is het allereerste signaal dat abortus geen normale medische zorg is. Anders zou het gewoon via de eigen verzekering betaald kunnen worden. De reden daarvoor is dat het dan op facturen zichtbaar wordt dat de betreffende vrouw een abortus heeft gehad. Terwijl er vrouwen zijn die anoniem willen blijven. Ook best te begrijpen, want het is nogal wat wanneer het bekend wordt dat je je zwangerschap hebt afgebroken, waardoor een kindje niet verder kon groeien en gedood werd.

Medische zorg
Wie googled op: ‘wat is medische zorg’ krijgt geen duidelijke definitie maar wel een goede samenvatting: “Medische zorg omvat alle activiteiten die gericht zijn op het verbeteren van de gezondheid, zoals het genezen van ziekten, het voorkomen van gezondheidsproblemen en het verlichten van symptomen. Het bestaat uit verschillende vormen, zoals medisch-specialistische zorg (bij een specialist), huisartsenzorg en paramedische zorg (zoals fysiotherapie). Het doel is om de kwaliteit van leven te verbeteren en levens te redden door middel van diagnostiek, behandeling, advies en ondersteuning.” Abortus is in deze omschrijving niet te plaatsen of je moet het met geweld proppen in het gedeelte van ‘het verlichten van symptomen’.

Abortus provocatus is het opzettelijk afbreken van een zwangerschap door menselijk ingrijpen. Wanneer het leven van een mens begint, daar is geen misverstand over. Daar zijn zelfs de voorstanders van abortus het over eens. Bij de bevruchting. Maar dan begint het gemanipuleer, wanneer is dit leven een mens? Of wanneer verdient dit kind bescherming? Hier mag elk land zelf over beslissen. In het ene land mag je een mensenleven helemaal niet door abortus afbreken, in een ander land alleen als het leven van de moeder in gevaar is, of tot er een hartslag kan worden vastgesteld, of zijn er grenzen hoe lang de zwangerschap is gevorderd, bijvoorbeeld 9, 12, 14,16, 20, 24 weken. Maar er zijn ook landen waar abortus tot aan de geboorte is toegestaan. Elk land heeft een andere waardering voor het ongeboren kind.

Overleven?
Feit is dat bij elke abortus het ongeboren kind zijn of haar toekomst wordt ontnomen. Dat leven wordt beëindigd, waardoor het niet verder meer groeit. De argumentatie voor de abortusgrens en het rechtvaardigen van de handeling is in het verleden gelegd bij het moment dat een kind buiten de baarmoeder in leven kan blijven. Dit is een uitermate discutabel argument. Immers bij de schepping (overigens ook als je gelooft in de evolutie) is het de bedoeling dat het kindje negen maanden doorbrengt in de baarmoeder om te kunnen volgroeien. Eerder uit de baarmoeder halen zorgt voor schade bij het kindje. En om dan te zeggen dat je het kindje mag doden vóór de vierentwintig weken omdat het buiten de baarmoeder dan toch nog niet kan overleven is een cirkelredenering.
Wanneer je een geboren iemand vijftien minuten onder water duwt, zal deze persoon verdrinken. Dan zeggen we toch ook niet, je mag gerust iemand onder water duwen want dat overleeft hij toch niet? Beide situaties zijn tegennatuurlijk.

Achter de cijfers
Het Integraal Kankercentrum Nederland publiceerde in 2025 zorgwekkende cijfers over de toename van darmkanker onder mensen jonger dan vijftig jaar. In de periode tussen 1998 en 2023 is het aantal personen met darmkanker met 16% toegenomen[1]. Via uitgebreid onderzoek wordt gezocht naar de redenen van die toename. Een ander voorbeeld is een artikel van het Trimbos Instituut[2] dat verslag doet van de stijging van psychische problemen onder jongeren. Het artikel spreekt over meerdere initiatieven, onderzoeken die de achtergrond van deze stijging in kaart moeten brengen om de problemen aan te pakken. Of nog een voorbeeld. Het RIVM[3] meldt in een artikel dat er onderzoek moet komen naar de stijging van LongCovid patiënten onder jongeren.

Dit zijn volkomen normale reacties als zich meer ziektegevallen of problemen in de medische zorg voordoen. Als abortus normale medische zorg zou zijn, dan zou het ook normaal zijn om hier onderzoek naar te doen. Maar dat gebeurt niet als bij abortus het aantal toeneemt.

De jaarcijfers van Wet Afbreking Zwangerschap laten over de de laatste drie jaren een alarmerende stijging zien van meer dan 27%. Dat is ongekend hoog. En dan is de conclusie: Ga vooral niet onderzoeken wat de redenen kunnen zijn voor de stijging van het aantal gedode kinderen door abortus tijdens een zwangerschap.

Autonomie
Abortus is het zelfbeschikkingsrecht van een vrouw, daar mag je niet aankomen, daar mag geen onderzoek naar gedaan worden, dat mag geen gevolgen hebben en spijt, pijn of verdriet mogen zeker niet voorkomen. Je zou als vrouw toch maar het idee krijgen dat je wel een verkeerde beslissing genomen hebt en zelf je eigen kindje hebt gedood? Zoals die journalist die ik eerder dit jaar sprak en mij vertelde dat ze 28 jaar geleden een abortus heeft gehad. En tot op de dag van vandaag daar spijt van had. Ze zei: “het lijkt wel of ik de enige ben, ik lees alleen maar artikelen dat spijt niet voorkomt”.

Tot slot
Abortus is geen medische zorg en is geen normale medische handeling waarvan vrouwen geen spijt hebben, hoe hard lobbygroepen dat ook roepen. Abortus is dodelijk voor het kind en heeft mogelijke gevolgen voor de vrouw. Een abortus voorkomt niet dat een vrouw moeder wordt, dat was ze al. Echter een abortus maakt haar moeder van een dood kindje. Dat draagt zij de rest van haar leven met zich mee. Vrouwen die van hun abortus wel spijt, pijn en verdriet ervaren nemen wij bij Kies Leven wél serieus. Wat zij voelen is echt en wij willen naar hen luisteren en hen bijstaan. Er lopen teveel beschadigde vrouwen door een abortus rond in Nederland omdat we doen alsof het normale medische zorg is.

[1] Darmkanker neemt toe bij jonge mensen, maar blijft relatief zeldzaam

[2] Waar vind je cijfers over mentale gezondheid jeugd? – Trimbos-instituut

[3] Ruim 3% van de volwassenen (26+) en 5% van de jongeren (12-25 jaar) heeft langdurig klachten na coronabesmetting | RIVM