Nadat op 5 mei 2022 de uitspraak van het Supreme Court in de “Dobbs-zaak” [zie kader] uitlekte, voorspelden veel mediabedrijven dat moedersterfte zou toenemen. Ze beweerden dat meer vrouwen zouden sterven tijdens een bevalling als abortus niet mogelijk zou zijn.
Een artikel in de Washington Post zei bijvoorbeeld: “Onderzoekers schatten dat het aantal sterfgevallen onder moeders met 25 tot 30 procent zou kunnen stijgen.”
Pro-choice auteurs Rebecca Little en Colleen Long schreven:
Het aantal gevallen van moedersterfte is alarmerend hoog, en zal naar verwachting nog verder stijgen in de nasleep van de beslissing van het Hooggerechtshof om bescherming van abortus terug te draaien.
Ondanks deze pro-abortus retoriek is het tegenovergestelde gebeurd. Sinds Dobbs neemt moedersterfte alleen maar af.
De moedersterfte-ratio is het aantal vrouwen dat sterft door zwangerschapsgerelateerde oorzaken per 100.000 levende geboorten. In 2019 was dat aantal 20,1. In 2020 steeg het naar 23,8.
Little en Long schreven in 2024: “Amerika is de enige ontwikkelde natie waar de moedersterfte-ratio stijgt…”
Moedersterfte sinds Dobbs
Ze hadden het mis. Moedersterfte-ratio’s in de V.S. stegen inderdaad tussen 2015 en 2021. In 2021 liep de ratio op tot 32,9. Gedurende deze jaren was abortus in alle staten legaal.
Maar van 2021 tot 2023 daalde de ratio enorm.
Dobbs werd van kracht op 24 juni 2022. In 2022 daalde de moedersterfte-ratio tot 22,3 sterfgevallen per 100.000 levende geboorten. Tegen het eind van 2023, het eerste hele jaar na Dobbs, was de ratio zelfs gedaald tot 18,6. Nu is de ratio vergelijkbaar met het pre-Roe niveau, namelijk 18,8 in 1971-1972. [zie kader]
Het ongedaan maken van Roe is mogelijk niet de oorzaak van de dalende ratio. Dat zou meer te maken kunnen hebben met het bedaren van de COVID-19 epidemie. Echter, het feit dat de ratio lager is dan vóór de epidemie (en blijft dalen), suggereert dat er meer aan de hand is.
Moedersterfte-ratio na verbod op abortus
Ook in andere landen zien we moedersterfte afnemen nadat abortus aan banden werd gelegd. Het is zelfs een algemeen optredende ontwikkeling.
In Chili was van 1931 tot 1988 abortus legaal om het leven van de moeder te redden. In 1989 werd het in alle gevallen verboden.
Als abortus nodig was om het leven van een zwangere te redden, zouden we verwachten dat de moedersterfte-ratio de pan uit zou rijzen. Maar dat is niet wat er gebeurde. In 1980, toen het legaal was om het leven van een vrouw te redden, was de ratio in Chili 70. In 2008 (toen abortus in alle gevallen verboden was), was de ratio gedaald tot slechts 21,9.
Polen verbood abortus in alle gevallen in 1989. Sinds dat jaar is de ratio van 17 naar 2 gegaan.
El Salvador verbood abortus in 1998. Voor 1998 was de moedersterfte-ratio 155 per 100.000 levende geboorten. Tegenwoordig is de ratio 46 – minder dan een derde van wat het was toen abortus legaal was.
Nicaragua verbood abortus in 2006. In 2005 was de ratio 190,4. In 2017 was het 98.
Moedersterfte na legalisatie van abortus
We hebben ook het omgekeerde zien gebeuren: een toename van moedersterfte na legalisatie of verruiming van abortus.
Guyana had een moedersterfte-ratio van 216 toen abortus illegaal was. Abortus werd er gelegaliseerd in 1995. In 2015 was de ratio gestegen tot 229 per 100.000.
In Zuid-Afrika was abortus alleen legaal in gevallen van seksueel geweld, foetale handicap of gezondheidsrisico’s voor de moeder. Maar in 1996 werd abortus in alle gevallen toegestaan. Kort daarna begon de ratio, die al decennia terugliep, te stijgen.
In 1990 was de ratio 108, maar in 2015 was het opgelopen tot 138 – een stijging van bijna 30%. In 2019 was het 113 – nog steeds hoger dan vóór de legalisatie van abortus.
Landen met en zonder legale abortus
Tot slot zien we gevallen waarbij de ratio in landen zonder legale abortus lager is dan in vergelijkbare welvarende landen met legale abortus.
Ierland had in 2018, vóór de legalisatie van abortus, een moedersterfte-ratio van 5, veel lager dan de V.S., en lager dan het V.K. in hetzelfde jaar, met legale abortus.
Malta had een moedersterfte-ratio van 6 in 2017. In dat jaar was abortus zelfs niet toegestaan om het leven van de moeder te redden. In datzelfde jaar in de V.S., met legale abortus in alle staten, was de ratio 19.
Hongarije heeft een moedersterfte-ratio van 12 (drie keer hoger dan Polen en twee keer zo hoog als Malta). Oekraïne had een ratio van 19 in 2017. De Russische Federatie heeft een ratio van 11,2. Abortus is legaal en normaal in deze landen.
In Mexico hebben verschillende staten hun eigen abortuswetten. Een studie in British Medical Journal concludeerde dat staten met meer beperkende wetten moedersterfte-ratio’s hadden van ongeveer 25% lager dan staten met tolerantere wetten.
Mogelijke oorzaken voor de statistieken
Al deze data zouden kunnen worden verklaard door factoren die niet gerelateerd zijn aan abortus. Er zijn immers vele factoren die invloed hebben op de moedersterfte in een land.
Onderzoekers Angela Lanfranchi, Ian Gentles en Elizabeth Ring-Cassidy schreven echter:
Het lijkt erop dat landen die abortus niet toestaan, zich veel meer inzetten voor het verbeteren van de kwaliteit van zorg voor zwangere vrouwen en moeders.
Zij bieden betere verloskundige spoedzorg, vervoer naar ziekenhuizen, bevallingen door professionals, onderwijs voor vrouwen en betere postnatale zorg voor moeder en kind… Kortom, landen die geen abortus op verzoek bieden, staan beter bekend om het bevorderen van zorg voor moeder en kind, dan landen die wel abortus bieden.
Ondanks verhalen in de media en claims vanuit pro-abortus, sterven vrouwen niet bij bosjes als gevolg van de pro-life wetten. Als dat zo was, zouden we de moedersterfte-ratio zien stijgen. In plaats daarvan zien we het dalen.
CDC is geen pro-life bron, maar de statistieken vertellen een pro-life verhaal. Pro-life wetten doen vrouwen geen kwaad en brengen geen zwangeren in gevaar.
Pro-abortus misinformatie gaat door
Natuurlijk weerhouden deze feiten pro-abortusactivisten er niet van om te beweren dat moedersterfte toeneemt.
In haar nieuwsbrief Abortion Every Day schreef Jessica Valenti dat de zorgen van pro-life over abortusdwang een “tactiek is om te doen alsof ze geven om vrouwen – iets wat ze wanhopig nodig hebben als de moedersterfte-ratio de pan uitrijst.”
Pro-lifers moeten op de hoogte zijn van de werkelijke statistieken, zodat we pro-abortus misinformatie kunnen corrigeren als we het tegenkomen.
In dit artikel worden twee uitspraken van het Supreme Court van de Verenigde Staten aangehaald.
Roe (v. Wade) uit 1973 dat abortus, op basis van het recht op privacy, werd beschouwd als een grondwettelijk recht dat federaal (dus voor het hele land) geldig was.
Dobbs (v. Jackson) uit 2022 dat volgens de constitutie van de V.S. abortus niet centraal (federaal) geregeld kan worden en dat de individuele staten daar zelf over gaan. Hiermee ging Roe van tafel.
