Maandag 4 november schreven Aline Chakh en Eva de Goeij een opinie artikel[1] in de Volkskrant waarin ze hun verbazing uitspraken over de voortdurende discussie omtrent abortus. Dat zou toch niet meer nodig zijn? Het is toch een normale ingreep? Echter abortus is geen normale ingreep.
Zij doen daarbij net alsof abortus geen gevolgen heeft. Het AD krijgt zelfs een veeg uit de pan dat ze een arts aan het woord laten over mogelijke onvruchtbaarheid na een abortus. Dat zou niet waar zijn. Echter wij kennen meerdere vrouwen die na een abortus nooit meer zwanger zijn geraakt. Dat is een ongemakkelijke waarheid.
In de jaarrapportage Wet Afbreking Zwangerschap (Wafz) worden ook de complicaties weergegeven bij een abortus. Op pagina 21 van deze rapportage over 2022 (die van 2023 is nog steeds niet gepubliceerd) staat een opmerkelijke passage: “De registratie van complicaties is niet verplicht conform de Wafz. […] Deze registratie geeft dus geen volledig beeld.” Toch worden 942 verschillende complicaties genoemd. Wat zegt dit over de ‘veiligheid’ voor de vrouw van een abortus, waar Chakh en De Goeij zo hoog van opgeven? Dat bij elke abortus een ongeboren kind het leven wordt ontnomen, daar is bij hen totaal geen aandacht voor!
In het opinieartikel is te lezen dat uit onderzoek blijkt dat vijf jaar na de abortus de meeste vrouwen (95%) nog tevreden zijn met hun abortus. Dat uit hetzelfde onderzoek blijkt dat 96% van de vrouwen, die een kindje hebben gekregen omdat er geen abortus mogelijk was voor hen, nog steeds heel blij zijn met hun kindje, dat wordt niet verteld. Dit gegeven zegt heel veel over de noodsituatie van de vrouwen die een abortus overwegen. In de Wafz staat dat vrouwen een ‘onoverkomelijke noodsituatie’ moeten hebben om tot abortus over te kunnen gaan. Tegenwoordig is elke reden al prima. Laten we Georgia Meloni uit Italië als voorbeeld nemen en haar regeling om vanuit de overheid vrouwen te helpen die om financiële redenen een abortus overwegen, door hun schulden over te nemen en mee te kijken naar hun financiële problemen. Dat is vrouwvriendelijke en kindvriendelijke hulp, die vrouwen waardigheid en kracht in hun situatie geeft. Het kindje is meestal niet het probleem, maar het zijn de omstandigheden.
In Nederland wordt elke vijftien minuten een abortus uitgevoerd, dag in dag uit, 52 weken per jaar. We kunnen niet net doen alsof dit normaal is. Dit zijn echt hoge aantallen. Op 18 oktober 2024 schreef emeritus hoogleraar Demografie en voormalig hoofddemograaf van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), Jan Latten een opinie bijdrage in de Telegraaf[2]. Hij legde uit dat het dalende geboortecijfer in ons land een demografische tijdbom onder ons land legt. Het gaat volgens deze hoogleraar om een daling van 42.000 levend geboren kinderen per jaar. Laat dat nu bijna het aantal jaarlijkse abortussen in ons land zijn. Er zijn redenen genoeg om deze hoogleraar serieus te nemen! En daarmee ook goed te kijken naar de ‘noodsituaties’, omdat bij elke abortus een kind betrokken is, hoe klein dan ook!
De schrijvers besluiten hun artikel met een advies aan de journalisten: “presenteer abortus zoals het is: een normaal en essentieel onderdeel van de gezondheidszorg dat vrouwen in staat stelt volwaardig deel te nemen aan de samenleving. Maak van abortus geen drama”. Helaas slaan de auteurs hier de plank volledig mis. Volgens onder andere de Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) wordt gezondheidszorg als volgt omschreven: “De WHO definieert gezondheidszorg als handelingen die helpen om ziekte of lichamelijke of psychische beperkingen te voorkomen of te genezen, en de verzorging van mensen met langdurige of ongeneeslijke gezondheidsproblemen.” Het mag duidelijk zijn dat het aborteren (doden) van een ongeboren kind niet onder deze definitie valt.
In het hele opinieartikel krijgt één groep structureel geen aandacht: “Het ongeboren kind”. De auteurs doen alsof die groep niet bestaat. Mijn oproep aan de journalisten zou zijn: Belicht in uw opinieartikelen ook de kant van deze groep. Ik weet het, ook dit is een ongemakkelijke waarheid. Maar wie geeft anders de ongeboren kinderen een stem?
Kees van Helden
Coördinator vereniging Kies Leven
[1] Opinie: Beste journalisten, doe normaal over abortus. Zoals de rest van Nederland | de Volkskrant
[2] Er worden te weinig kinderen geboren: ’Nederland leeft op een demografische tijdbom’ | De Kwestie | Telegraaf.nl
Andere berichten
