We hebben prachtig nieuws!!

Conceptvertaling Inleiding

In mijn tienertijd vroeg een vriend me: ‘Sam, wat zou je zeggen tegen een meisje dat een abortus overweegt?’
Ik was eerlijk tegen haar en zei: ‘Ik weet het niet.’ Ik was toen 18. Ik was geen christen. Ik was geen kritisch denker. En abortus kon me niets schelen. Ik dacht dat ze een hypothetische vraag stelde. Ik wist niet dat ze om hulp vroeg.
Ik wist niet dat ze zwanger was. Ik wist niet dat ze onder druk stond van haar vriend om abortus te plegen. Ik wist niet dat ik een leven had kunnen redden met mijn antwoord. Ik wist niet dat, slechts een paar dagen later, mijn vriendin abortus zou laten plegen.
∼ Samuel Sey

Hoeveel van ons hebben soortgelijke verhalen? Hoeveel gemiste kansen hebben geleid tot het tragische verlies van een kinderleven? Misschien is dit vergezocht. Misschien lijkt het dat abortus ons nooit persoonlijk heeft geraakt. Denk verder. Elke dag worden er wereldwijd duizenden kinderen centra binnengebracht waar ze in stukken gezogen en verscheurd worden door aborteurs. Vanaf het moment dat abortus geen misdrijf meer was, zijn er in Noord-Amerika alleen al 70 miljoen kinderen verdwenen. Nooit eerder speelde een drama van deze omvang af – nooit is er zo’n verschrikkelijk verlies van levens geweest. Onze cultuur is gebroken en het aantal mensen dat met abortus in aanraking is gekomen is duizelingwekkend. We komen ze tegen op straat, op het werk, in onze kerken, scholen en huizen. Als we geloven dat abortus ons of onze geliefden nooit heeft geraakt, liegen we onszelf voor.

De Britse journalist Peter Hitchens legde de vinger op de zere plek toen hij zei: ‘Wie zich afvraagt wat wij zou hebben gedaan als we ten tijde van een of ander groot onrecht zouden leven, heeft nu het antwoord. We leven in zo’n tijd. En we doen niets.’ Als we bedenken hoeveel kinderen op brute wijze zijn gedood, en hoe lang dat doden al is toegestaan, dan moge het duidelijk zijn dat wij, die onszelf pro-life noemen, luider en duidelijker moeten spreken. We moeten de manier waarop we de pro-lifepositie brengen veranderen, zodat we helder en bondig zijn. We moeten veranderen hoe we met mensen communiceren, maar wel altijd en uitsluitend met mededogen spreken.

Dit boek volgt op de enorme stapel pro-lifeliteratuur die eraan voorafging – boeken die belangrijke en waardevolle werktuigen waren voor de pro-lifebeweging en zeker niet aan vervanging toe zijn. Dit boek put uit alle kennis die deze werken uiteenzetten en voegt daaraan talloze uren ervaring uit persoonlijke gesprekken toe. De apologetiek in dit boek is niet zozeer nieuw, maar wordt op een manier aangeboden die effectief is gebleken bij gesprekken op straat. Een groot team vertegenwoordigers heeft deze argumenten op straat toegepast, beproefd en verfijnd tot ze de effectiefste manier vonden om de pro-lifepositie aan het grote publiek over te brengen.

Niet alle verhalen lopen af zoals die van Sam. Er zijn andere verhalen, verhalen van mensen die klaar stonden met een antwoord toen hen werd gevraagd: ‘Hoe denk je over abortus?’ De antwoorden die zij gaven en de gesprekken die plaatsvonden hebben ertoe geleid dat levens van kinderen werden gered. Deze mensen wisten wat ze moesten zeggen, omdat het ze genoeg raakte om te leren wat te zeggen. We kunnen bang zijn, en dat is begrijpelijk. Met mensen over abortus praten is niet gemakkelijk; het is een zeer emotioneel onderwerp dat vaak gevoelens van boosheid, verlies, schuld en spijt naar boven haalt. Zo’n gesprek beginnen kan angstaanjagend zijn en we zijn vaak bang het verkeerde te zeggen. Pro-lifers zijn afgeschilderd als meedogenloze mensen die de vrijheid van anderen willen inperken, en daarom zwijgen velen van ons liever.

Dit boek wil daar verandering in brengen. We herkennen dat het moeilijk kan zijn om met mensen het gesprek over abortus aan te gaan, maar het belang ervan kan niet genoeg worden benadrukt. De gesprekken die we hebben kunnen het verschil tussen leven en dood betekenen. Als we de kansen die ons worden gegeven niet aangrijpen om namens de ongeborene te spreken, zullen meer kinderen sterven. Het goede nieuws is dat er eenvoudige, makkelijk te onthouden argumenten zijn die ons kunnen helpen de pro-lifepositie helder uiteen te zetten met vertrouwen en meeleven. Deze argumenten stellen ons in staat effectieve gesprekken te hebben die van dertig seconden tot drie uur kunnen duren. Een effectief gesprek is meer dan een discussie ‘winnen’. Het is meer dan je mannetje staan bij het overbrengen van een punt. Het betekent dat echte kinderen vandaag in leven zijn, niet vanwege een spectaculair ingrijpen van mensen die hun leven in de waagschaal stellen, maar omdat iemand, ergens, de tijd nam een gesprek aan te gaan, vragen te beantwoorden, om wanhopige moeders een uitweg te bieden. De volgende pagina’s zijn bedoeld om mensen in de pro-lifebeweging toe te rusten om de meest gehoorde vragen in het abortusdebat te beantwoorden, in de echte wereld, met echte mensen.