Dingena de Ruiter (28) is als waker van Kies Leven inmiddels een bekend gezicht. Dat komt onder meer omdat ze meermaals werd gearresteerd bij een abortuskliniek. Maar wie is Dingena eigenlijk en wat drijft haar om elke keer weer op te komen voor het ongeboren leven? Hoe kijkt ze naar de kritiek die ze krijgt en wat deden arrestaties en de momenten in de cel met haar? Cvandaag sprak met haar: “Ik werd als een crimineel opgepakt en behandeld.”
Dingena groeide op in een groot christelijk gezin en kreeg de liefde voor het leven met de paplepel ingegoten. “Ik ben de oudste van zeven kinderen. Als kind kwam ik samen met mijn moeder in een winkelcentrum een kraampje tegen van een pro-lifeorganisatie. Toen vertelde ze me al dat er kindjes in de buik van de moeder gedood worden. Toen ik een jaar of veertien was, ging ik samen met mijn moeder naar de Mars voor het Leven. Ze was toen zwanger van mijn broertje. Sindsdien heb ik geen mars meer gemist, behalve één keer in coronatijd.”
God speelt een centrale rol in haar leven, zo vertelt ze. “Ik probeer Hem bij alles wat ik doe te betrekken. Dat vind ik ontzettend belangrijk. Dat is overigens niet altijd zo geweest. Ik ben wel altijd kerkelijk en christelijk geweest, maar de laatste drie jaar is het echt voor me gaan leven. God is het allerbelangrijkste in mijn leven.”
“Als het daadwerkelijk kwetsbare vrouwen zijn, zijn ze dan wel in staat om zo’n onomkeerbare beslissing weloverwogen te maken?”
In diezelfde periode wordt Dingena ook gevraagd of ze mee wil gaan waken bij een abortuskliniek. Ze kan zich de eerste keer nog goed herinneren. “Dat was heel spannend. Ik durfde bijna niemand aan te spreken en gaf alleen heel schichtig een kaartje aan voorbijgangers. Ik voelde me te veel. Dat kwam grotendeels doordat ik het beeld van de media geloofde: dat ik daar eigenlijk niet hoorde te staan en vrouwen ermee lastigviel. Maar toen ik vaker ging waken, viel dat weg en nu durf ik gewoon vrijmoedig mensen aan te spreken.”
“Ik val mensen niet lastig”, benadrukt ze vervolgens. “Ik bied hulp aan. Als vrouwen dat willen, help ik ze en zijn ze welkom. Willen ze geen hulp? Dan kunnen ze doorlopen. Ik zie niet in hoe dat lastigvallen is. Soms wordt gezegd dat het kwetsbare vrouwen zijn die je niet moet aanspreken. Maar als het kwetsbare vrouwen zijn, zijn ze dan wel in staat om zo’n onomkeerbare beslissing weloverwogen te maken? Bovendien vraag ik me af of abortuscentra wel de juiste informatie bieden.”
Over de vraag wat voor haar de belangrijkste redenen zijn om voor het ongeboren leven op te komen, hoeft Dingena niet lang na te denken. “Elke dag worden er alleen al in Nederland 108 kinderen gedood in de moederschoot. Dat gebeurt achter gesloten deuren en er wordt nauwelijks over gesproken. Die kinderen worden in stukjes geknipt als de zwangerschap verder gevorderd is. En bijna niemand komt voor die kinderen op. Ik kan dan niet stil blijven. Daarnaast ben ik ervan overtuigd dat het een Bijbelse opdracht is om op te komen voor de kwetsbaren. En wat is er nu kwetsbaarder dan een ongeboren kindje in de moederschoot?”
“Toch heb ik ook weleens geen zin om te gaan”, vervolgt ze eerlijk. “Het is lastig om aan wakers te komen en soms betrap ik mezelf op de gedachte dat ik dan net zo goed ook lekker in bed kan blijven liggen. Dat is aantrekkelijker dan vroeg uit bed gaan om vervolgens in de kou bij een kliniek te gaan staan. Ik kan me herinneren dat ik op een dag écht geen zin had om te gaan. Toen las ik het laatste vers uit 1 Korinthe 15: ‘Daarom, mijn geliefde broeders, wees standvastig, onwankelbaar, altijd overvloedig in het werk van de Heere, in de wetenschap dat uw inspanning niet tevergeefs is in de Heere.’ Dat was voor mij een teken van boven dat ik toch moest gaan.”
“Toen ik voor het eerst gearresteerd werd, stond ik te trillen op mijn benen.”
Als waker ervaart Dingena ook veel tegenstand, zo vertelt ze desgevraagd. “Ik merk dat ons werk in de media vaak heel anders wordt neergezet dan hoe het daadwerkelijk gaat. En daar doen burgemeesters en politie aan mee. Er is over mij gezegd dat ik schreeuwde naar vrouwen, dat ik de weg versperde en dat ik mijzelf zelfs voor auto’s zou werpen. Allemaal niet waar. Maar het is wel het beeld dat veel mensen daardoor van ons krijgen.”
Ook werd ze inmiddels al meerdere keren gearresteerd door de politie toen ze stond te waken bij een abortuskliniek. “De eerste keer was in Utrecht. Dan schrik je wel, ik stond in eerste instantie te trillen op mijn benen. Ik werd al vrij snel vrijgelaten en daar heb ik nooit meer iets over gehoord. Bij de tweede arrestatie stond ik alleen maar met een bord. Ik zei niets, deed niets, maar stond in mijn eentje bij een kliniek met een bord. Ik werd opgepakt voor verstoring van de openbare orde. Ook dat was in Utrecht. Je merkt per stad behoorlijk veel verschil. Dat heeft naar mijn mening met de burgemeester te maken. De links-progressieve burgemeester van Utrecht heeft een duidelijke visie op wat wij doen en dat is te merken in haar beleid.”
De arrestaties hebben wel degelijk impact op Dingena, zo blijkt even later. “Ik kan er heel boos om worden. Alles wat over ons beweerd wordt, kunnen ze in veel gevallen gewoon controleren door camerabeelden te checken. Maar dat doet de politie niet. Ze onderzoeken het amper, maar pakken ons wel regelmatig op. Ik sta gewoon vredig te demonstreren en word vervolgens als een crimineel opgepakt en ook behandeld. Bij het politiebureau moest onder meer mijn onderkleding uit en werd ik gefouilleerd. Als ik naar het toilet ging, werd er gekeken en gecontroleerd. Dan voel je jezelf een crimineel, terwijl je niets fout hebt gedaan.”
“Ik sta vredig te demonstreren en word als een crimineel opgepakt en behandeld.”
Toch wordt ze er niet bang of terughoudend van: “Ik laat me niet intimideren. Door niemand. Ik geloof dat er een geestelijke strijd gaande is en als God mij wil gebruiken om Zijn werk te doen, kan dat soms moeilijkheden opleveren. Maar ik sta nooit alleen. Hij is er altijd bij, ook in de cel. Het gebed is voor ons heel belangrijk. Voordat we gaan waken doen we het, als we aan het waken zijn wordt er voor ons gebeden en ook in de cel bad ik tot God. Hij is er altijd.”
Maar als waker maakt ze niet alleen vervelende dingen mee. “Soms gebeurt het dat een vrouw van gedachten verandert en terug naar huis gaat in plaats van naar de abortuskliniek. Dat is natuurlijk prachtig. Het gebeurt niet vaak, al moet ik daarbij zeggen dat wij het ook niet altijd weten. Wij zaaien en zijn niet altijd op de hoogte van de oogst. Dat hoeft ook niet. Wat dat betreft zijn we net dominees, die zien ook niet altijd de vruchten op hun werk.”
De toekomst van Nederland op het gebied van abortus ziet Dingena gespannen tegemoet. “D66 is heel groot geworden en ik weet hoe die partij over abortus denkt. Ik heb Rob Jetten tijdens een debat horen zeggen dat een kind pas rechten krijgt als het geboren wordt. Dat beangstigt me. Maar ook de toekomst is veilig in Gods handen.”
Dit interview verscheen vrijdag 14 november op CVandaag en is met toestemming overgenomen.
