De abortuspil die in het VK leidt tot sterke stijging van het aantal abortussen en complicaties, wordt ook in Nederland gebruikt. Kies Leven maakt zich zorgen: ‘De overheid is ervan overtuigd dat het aantal abortussen omlaag moet, maar is niet bereid te kijken naar de motieven voor abortus.’
In het Verenigd Koninkrijk (Engeland en Wales) werd tot 27 december 2018 het hele traject van de abortuspil in een abortuscentrum uitgevoerd. Daarna veranderde de procedure, met grote gevolgen.
De eerste abortuspil moest door een ongewenst zwangere vrouw worden ingenomen onder toeziend oog van een arts in een abortuscentrum. De eerste pil (Mifepriston) blokkeert het zwangerschapshormoon Progestan, waardoor het kindje loslaat in de baarmoeder en daardoor sterft. Een aantal dagen later kwam de vrouw terug en kreeg zij de tweede set pillen (Misoprostol) toegediend, die ervoor zorgt dat de baarmoeder gaat samentrekken waardoor zij haar kindje verliest. Zo gebeurde het hele proces voorheen in een abortuskliniek.
Vanaf 27 december 2018 kon de tweede set pillen ook thuis worden genomen. Daardoor kon de uiteindelijke abortus door de vrouw zelf thuis wordt uitgevoerd. Het ging nog verder in maart 2020 vanwege de covidmaatregelen. De gehele procedure mocht vanaf dat moment thuis gebeuren. Het zette de deur open voor het versturen van de abortuspil per post.
Uit een publicatie van het Office for Health Improvement & Disparities (OHID), onderdeel van het Department of Health and Social Care (DHSC) in het Verenigd Koninkrijk blijkt dat in de eerste zes maanden van 2022 (het volledige verslag moet nog volgen) 88 procent van alle abortussen voor de tien weken zwangerschap plaatsvinden. Maar liefst 85 procent daarvan doet de vrouw thuis door middel van de doe-het-zelf abortus: de abortuspil. In Nederland werd in 2022 65 procent van alle abortussen in de eerste acht weken uitgevoerd en 86 procent tezamen tot dertien weken.
complicaties
Het Royal College of Obstetricians and Gynaecologists (RCOG) in het Verenigd Koninkrijk waarschuwt dat tot 1 procent van alle abortuspilprocedures geheel mislukt en dat tot wel 6 procent van die procedures leidt tot een onvolledige abortus. Er kunnen dan delen van het kindje of van de placenta achterblijven in de baarmoeder. De fabrikant (Linepharma) van Mifepriston erkent op haar website: ‘Het niet te verwaarlozen risico op mislukken dat in maximaal 7,6% van de gevallen voorkomt, maakt het controlebezoek verplicht om te controleren of de abortus is voltooid.’
Uit onderzoek in Engeland (van het Office for Health Improvement & Disparities) blijkt nu dat 2,8 procent van de vrouwen die de abortuspil gebruikte, daar naar het ziekenhuis moest voor een nabehandeling (curettage). En 3,2 procent kreeg poliklinisch extra Misoprostol toegediend om alsnog een volledige abortus te bewerken.
stijging aantal abortussen
In de eerste zes maanden van 2022 lieten de officiële cijfers in het Verenigd Koninkrijk een stijging zien van 17 procent in het aantal abortussen ten opzichte van dezelfde periode in het jaar ervoor. Ook in Nederland was er over geheel 2022 een stijging van 15 procent. MSI Reproductive Choices heeft al gemeld dat er in 2023 opnieuw een stijging was van 32 procent (!) vergeleken met dezelfde periode in 2022. Voor Nederland zijn de cijfers over 2023 nog niet bekend.
Nederland
In Nederland worden dezelfde abortuspillen gebruikt. Uit de jaarlijkse rapportage Wet Afbreking Zwangerschap zien we dezelfde stijgingen over 2022 als in het Verenigd Koninkrijk. Ook zien we in dezelfde jaarrapportages vergelijkbare ontwikkelingen rondom het procentueel gebruik van de abortuspil ten opzichte van de andere behandelingen. En vanaf 2025 wordt het slikken van de abortuspil nog toegankelijker als huisartsen die mogen verstrekken. Het ligt in de lijn der verwachting dat het gebruik van de abortuspil alleen maar zal toenemen en daarmee ook de mogelijke gevolgen. Zoals het aantal vrouwen die in het ziekenhuis belanden door de abortuspil voor een nabehandeling. Ik houd mijn hart vast voor de nieuwe jaarrapportage van de Wet Afbreking Zwangerschap over 2023 die in de tweede helft van dit jaar zal verschijnen.
De overheid is ervan overtuigd dat het aantal abortussen omlaag moet zo blijkt uit diverse documenten[1][2]. Echter de bereidheid om te kijken naar de motieven voor een abortus, die ontbreekt zo bleek uit de ingediende vragen[3] betreffende het rapport ‘Mijn verhaal’. Minister Pia Dijkstra (D66) schrijft in een begeleidende brief aan de Kamer[4] dat ze geen voorstander is van het uitvragen van de redenen tot een abortus. Dit wordt onderschreven door D66, zij vinden dat uitvragen afbreuk doet aan het zelfbeschikkingsrecht. Ook Groenlinks/PvdA deelt het standpunt van de minister omdat rijtjes met redenen kunnen leiden tot vooroordelen en stereotypering van vrouwen. Zo voegt de VVD nog toe dat de besluitvorming te complex is om te reduceren tot een zwart-wit weergave.
Als de stijging van het aantal abortussen in 2023 voor Nederland in dezelfde lijn ligt als in het Verenigd Koninkrijk, dan moeten we ons echt zorgen gaan maken en is onderzoek naar de motieven voor een abortus juist uitermate belangrijk. Immers zonder inzicht in de motieven te hebben, is het onmogelijk als overheid maatregelen te nemen en hulp te bieden. Je weet namelijk niet waar en welke hulp er nodig is om het aantal abortussen omlaag te brengen. Dit is een uiterst zorgelijke ontwikkeling.
Kees van Helden
Coördinator vereniging Kies Leven
[3] google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&ved=2ahUKEwieqKS9zIqGAxWt_7sIHQrwDRkQFnoECA8QAQ&url=https%3A%2F%2Fwww.tweedekamer.nl%2Fdownloads%2Fdocument%3Fid%3D2024D15251&usg=AOvVaw3S1mpBtPnbXQLuE0PSZUSB&opi=89978449